Παρατηρητήριο Δημοτικού Συμβουλίου #2

Συνεδρίαση 29/09/14, 69 θέματα ημερησίας διάταξης, συζητήσεις εκτός ημερησίας διάταξης, ώρες: 9 ½. 

«Είναι βλακώδης, αλλά θα πειθαρχήσω»:

«Είναι βλακώδης, αλλά θα την εφαρμόσω». Δήμαρχος έφα, σε σχέση με την αξιολόγηση. Την ίδια στιγμή, πέντε δήμαρχοι σύρονται εξαιτίας του όντως βλακώδους Καλλικράτη, για απείθεια και παύση των καθηκόντων τους, επειδή επέλεξαν να συγκρουστούν με την κυβέρνηση στο ζήτημα της αξιολόγησης. Τα πράγματα είναι απλά: Είμαστε μαζί τους, ο δήμαρχος, όχι. Ας πάμε σε μια πολιτική δίκη, και ας αποδείξουμε ότι η αξιολόγηση, με τα κριτήρια που εφαρμόζεται και κυρίως τις απαράδεκτες ποσοστώσεις που προβλέπουν εξ αρχής «άχρηστους εργαζόμενους», είναι ένα πρόσχημα για την περαιτέρω αποψίλωση του δημόσιου τομέα από το προσωπικό του, για να συρρικνωθούν το κράτος και οι δήμοι ώστε να είναι εύκολο παίγνιο στα χέρια των ξένων συμφερόντων και των ντόπιων ολιγαρχών. Είναι, επίσης, μια ευκαιρία να στήσουμε στην σέντρα και τον απαράδεκτο Καλλικράτη.

Όσο για τον Δήμαρχο, τον καλέσαμε να ακολουθήσει τους «πέντε δημάρχους», αλλά πού; Αντίθετα, η παρούσα στάση του δυσκολεύει κατά πολύ τον αγώνα τους και διευκολύνει την κυβέρνηση στο να διακρίνει μεταξύ «πειθαρχημένους διαφωνούντες» και «απείθαρχους διαφωνούντες».

Επί της ουσίας

Όσο για την ταμπακιέρα, είμαστε υπέρ μιας αξιολόγησης, ανοιχτής, δημοκρατικής, με κριτήριο την δημόσια αποτελεσματικότητα. Που θα την εφαρμόσει αυτοδύναμα ο κάθε δήμος σε συνεργασία με τους πολίτες του, και θα εξορθολογήσει το σύστημα για να απελευθερώσει πόρους και ανθρώπινο δυναμικό που θα ενισχύσει με την σειρά του τον κοινωνικό χαρακτήρα της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Μυρίζει εκλογές;

Το καταλάβαμε σε αυτήν την συνεδρίαση. Η στάση του Δημάρχου σε όλα τα ζητήματα της κυβερνητικής «αιχμής», που «συναινεί με βαριά καρδιά», εκτός όλων των άλλων «μυρίζει» και εκλογές. Πώς λειτουργεί στην πράξη; Συνεχίζει να δίνει μήνυμα στήριξης στην κυβέρνηση, και την ίδια στιγμή εκδηλώνει μια κάποια αποστασιοποίηση, ρίχνοντας έτσι και γέφυρες προς την πλευρά που κατά τα φαινόμενα θα επικρατήσει στις επόμενες εκλογές.

Για τον ΟΑΣΘ

Ήρθε και μας μίλησε ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΑΣΘ. Το ύφος και το περιεχόμενο των λόγων του, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που ξέραμε: Ο ΟΑΣΘ είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός που εκμεταλλεύεται επί δεκαετίες (τέλη του 1950) ένα μονοπώλιο που παρέχει μια λεόντειος συμφωνία αποκλειστικής διαχείρισης των δημόσιων μέσων μεταφοράς της πόλης, που τηρείται (και επιχορηγείται) από όλες της ελληνικές κυβερνήσεις της περιόδου. Πώς θα λυθεί αυτός ο γόρδιος δεσμός; Επιφυλασσόμαστε με ειδικό κείμενο πάνω στο ζήτημα. Εν τω μεταξύ, θέσαμε όπως και οι άλλες παρατάξεις το τρομακτικό κοινωνικό ζήτημα που ανοίγεται με την αύξηση του εισιτηρίου, και που επί της ουσίας αίρει το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση, και ζητήσαμε πραγματικά δημόσια μέσα μεταφοράς που να προφυλάσσουν και να αναβαθμίζουν επί της ουσίας αυτό το κοινωνικό αγαθό. Όσο για την αντιπαράθεση που είχαμε με τον πρόεδρο του Οργανισμού, Χρ. Στεφανίδη, αναρωτιόμαστε πως αφού όπως είπε «έχουμε δίκιο» για το πρωτοφανές γεγονός να μην δίνουν ρέστα οι ηλεκτρονικοί του κερματοδέκτες, τότε γιατί δεν τους έχει αλλάξει εδώ και τόσα χρόνια. Επίσης αναρωτιόμαστε και το πόσα ακριβώς κερδίζει ο ΟΑΣΘ από αυτήν την «μικρή», στην πραγματικότητα πρωτοφανή, «αδικία» που επιφυλάσσει στους χρήστες των υπηρεσιών του. Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ζήτημα αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα τoυ Οργανισμού, καθώς και το που τους έχει γραμμένους τους επιβάτες ή αλλιώς «πελάτες», όπως ο ίδιος ο πρόεδρος τους χαρακτήρισε…

Η «Jessica» αυτοσυστήνεται

Το θεσμικό πλαίσιο, η κυβερνητική πολιτική και η πολιτική της Ε.Ε. καθορίζουν ασφυκτικά την πολιτική των Δήμων, σε πολύ αρνητικές κατευθύνσεις. Ακόμα και οι υπόγειοι κάδοι μάλλον θα πραγματοποιηθούν βάσει του προγράμματος Jessica, δηλαδή επί της ουσίας με δανεισμό από την Τράπεζα Πειραιώς που διαχειρίζεται στην Κεντρική Μακεδονία, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το «ειδικό» χρηματοδοτικό ταμείο Jessica. Με λίγα λόγια, ακόμα και χρηματοδοτήσεις που παλαιότερα αφορούσαν δημόσιες επενδύσεις έχουν περάσει με τις ευλογίες της Ε.Ε., στα χέρια του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος και συνάπτονται υπό την μορφή δανεισμού. Μας έχει πιάσει απελπισία…

Χ.Α. και ναζισμός

Τρείς στις τέσσερις φορές που παρεμβαίνει ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος στο Δ.Σ., είναι για να μας πει πόσο άδικες είναι οι διώξεις εναντίον της Χρυσής Αυγής. Το επιχείρημά του, χιλιοειπωμένο: Η Χρυσή Αυγή δεν είναι εγκληματική οργάνωση επειδή… την στηρίζει το 7%-8% του εκλογικού σώματος. Δηλαδή είναι σαν να μας λέει ότι επειδή την στηρίζουν «εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες» νομιμοποιείται να οργανώνει τάγματα εφόδου που «ακονίζουν τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια», να ανασυγκροτεί τα απενεργοποιημένα παρακρατικά δίκτυα, και να αξιοποιεί κάθε τρόπο τα προνόμια του κοινοβουλευτισμού για να μεθοδεύει την εκτροπή της δημοκρατίας. Πρόκειται, στην ουσία του, για ένα αμιγώς ναζιστικό επιχείρημα που συναρτάει την νομιμότητα, το δίκαιο και το ηθικό με την πολιτική ισχύ. Δηλαδή, αν λάμβανε 20%, θα νομιμοποιούνταν σύμφωνα με την λογική της να μας κρεμάσει όλους με τα τσιγκέλια… Στην σπουδή της να υπερασπιστεί το δημοκρατικό της προσωπείο, επομένως, η Χρυσή Αυγή αποδεικνύει το αντίθετο. Πόσο πιστή και προσηλωμένη είναι στην λογική της ισχύος και τον ναζισμό. Κατά τα άλλα έκανε την ανακοίνωσή του και αποχώρησε με το μπλαζέ ύφος του επαγγελματία βουλευτή, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η Ελληνική Αυγή απλά χρησιμοποιεί το Δημοτικό Συμβούλιο για να έχει ένα βήμα από την τηλεόραση, καθώς οι συνεδριάσεις μεταδίδονται ζωντανά.

«Τόσα χρόνια πήγαινε και ερχόταν»

Ο λόγος για τον Φούχτελ και την γερμανική συνέλευση συνεργασίας. Ο Σταύρος Καλαφάτης άσκησε κριτική στον Γιάννη Μπουτάρη για τα πενιχρά αποτελέσματα του θεσμού. Εκείνο που δεν είπε, είναι ότι τον προώθησε αποφασιστικά ο Ε. Στυλιανίδης, ενώ ακόμα και ο Α. Ντινόπουλος διατηρεί ως υπουργός εσωτερικών θεσμικό ρόλο στο πλαίσιο της συνέλευσης. Και, σημασία βέβαια έχει τι θα περίμενε κανείς από την «ελληνογερμανική συνέλευση συνεργασίας»: Αν περίμενε προγράμματα και λεφτά, τότε δυστυχώς, έχασε, καθώς οι Γερμανοί είναι ακόμα εξαιρετικά προσεκτικοί με τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα, επειδή θεωρούν ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα το τι θα γίνει συνολικά με την χώρα μας. Ωστόσο, αυτός ο κύκλος των επαφών έχει μπολιάσει την ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση με μια νέα πολιτική αντίληψη άκρως νεοφιλελεύθερη, σύμφωνα με την οποία, η ανεργία πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάουτσερ (το είπε και ο Δήμαρχος), ο δήμος πρέπει να συμπεριφέρεται σαν επιχειρηματίας, και να κυριαρχούν οι «αξιοποιήσεις», τα Jessica, οι σχέσεις με τις τράπεζες, και μια λογική του τύπου «καλώς ήλθε το δολάριο» (το μάρκο, η τουρκική λίρα, το κινέζικο γουάν, τα πετροδόλλαρα των αράβων Σεΐχηδων) κ.ο.κ. Θα επανέλθουμε από βδομάδα με μια λεπτομερής έκθεση των πεπραγμένων της ελληνογερμανικής συνέλευσης συνεργασίας.

Πάλι η «Αγίας Σοφίας»

Ομολογούμε πως μπερδευτήκαμε. Μετά από την παρουσία του εκπροσώπου των εμπόρων, ακόμα και δημοτικοί σύμβουλοι που ανήκουν στην πλειοψηφία άσκησαν κάποια κριτική στον τρόπο που εκτελείται το έργο. Η διοίκηση διά στόματος του αντιδημάρχου Θ. Παππά το υπερασπίστηκε σθεναρά. Εμείς δεν έχουμε εμπειρία ως προς τα τεχνικά ζητήματα –περιοριζόμαστε προς το παρόν στην γενική άποψη που έχουμε σε σχέση με τις αναπλάσεις του ιστορικού κέντρου. Πρώτον, οι αναπλάσεις πρέπει να υπακούν σε ένα γενικό σχέδιο αναπλάσεων, και να μην είναι αποσπασματικές. Δεύτερον, αυτό το γενικό πλαίσιο πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή αφότου λυθεί ή αποσυμφορηθεί αποφασιστικά το κυκλοφοριακό; Ας δούμε το γιατί στην πράξη: Το κλείσιμο της Αγίας Σοφίας, απλώς μεταβιβάζει επιπλέον επιβάρυνση στους κάθετους άξονες επικοινωνίας της Εγνατίας με την Τσιμισκή (Εθ. Αμύνης – Ι. Δραγούμη). Το αποτέλεσμα είναι πως ό,τι (θα) κερδίζουν κάτοικοι, γραφεία και καταστήματα στην Αγίας Σοφίας, (θα) το χάνουν εκείνοι στην Εθνικής Αμύνης, και την Ι. Δραγούμη. Κι επίσης, δεν γίνεται να απελευθερώνεις δημόσιους χώρους εφόσον δεν έχεις επιλύσει ικανοποιητικά το ζήτημα των τραπεζοκαθισμάτων. Γιατί έτσι, παραχωρούνται de facto στα (μεγάλα) συμφέροντα της εστίασης.

«Δημοτική Διοίκηση Ιστορικού Κέντρου»

Μας το είπε κάποιος στον δρόμο, διαμαρτυρόμενος, και το μεταφέρουμε. Η διοίκηση πολύ συχνά συμπεριφέρεται σαν «διοίκηση ιστορικού κέντρου», ξεχνώντας πως σε αυτήν την πόλη υπάρχουν και γειτονιές. Είναι απόρροια της στρεβλής αντίληψης που περί «τουριστικής Θεσσαλονίκης», να ασχολείται κυρίως με την «βιτρίνα της». Όντως, ένα μεγάλο κομμάτι της ημερήσιας διάταξης, και ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν στην ποιότητα ζωής, αφορούν δυστυχώς στο ιστορικό κέντρο. Και στην φούρια μας να κάνουμε αντιπολίτευση κινδυνεύουμε κι εμείς να ασχολούμαστε κατά κύριο λόγο με αυτό.

«Πέρα από κάθε φαντασία»;

Επισκέφθηκε ο δήμαρχος στο Δυρράχιο και καλά έκανε. Διαπίστωσε εκεί ότι το λιμάνι βρίσκεται στα χέρια τούρκικων και γερμανικών εταιρειών. Όταν συζητήσαμε πάνω σε αυτό, και του υποδείξαμε ότι υφίσταται κοινή γερμανοτουρκική πολιτική για την οικονομική διείσδυση στη Βαλκανική (υπό τις ευλογίες των Αμερικάνων, για να μην ξεχνιόμαστε), μας είπε ότι αυτά που λέμε βρίσκονται «πέρα από κάθε φαντασία». Δηλαδή, για να σοβαρολογούμε, το τουρκικό κράτος δεν μεθόδευσε την απόκτηση του λιμένα Δυρραχίου για να εξασφαλίσει ιδανικό δίαυλο των τουρκικών προϊόντων στην Ευρώπη. Απλά «έτυχε», γιατί σήμερα η «παγκοσμιοποίηση» (sic!) είναι μια ρουλέτα και το ζήτημα είναι ποιανής επιχείρησης θα της κάτσει η μπίλια… Πολλαπλώς διαψευσμένες ονειροφαντασίες φιλελευθέρων.

"Μένουμε Θεσσαλονίκη"